kanat vurdu, ağdı semaya ellerin 
artık yakalayamaz oldum 
uzanamıyorum bunca boyuma rağmen
kendi göğümden gayrine yetmiyor 
ellerin. ah ellerin bir çift martı
bir tebessüm ağzımın kenarında 
öylece asılı kaldı

tuhaf ki, acıtmıyor artık bu mavi
söylesene nerden aldın bu ateşi 
nedir bu parlayan gökle derya arası
bir bilsen şaşardın şu hane-i gönlümde 
nasıl bir kandili yaktığını
iki mavi mesafesi

is tutmaz kendi ışkına dönmezse insan yüzünü
süzüldüğün şu gök şimdi kordon boyunca
söylesene kaç mavi eder, bir gönül
bırak bu telaşı, kaçma kendinden
bak gözlerime hiç batmış mı o güneş
kaçma artık, yoruldun, artık anla 
bu gönül senin öz yurdun 

Ulaş YÜKSEL