Kim düşse gayb'olur 
gamzelerinin çukurunda

Kainata ayna cemalin !

Gülüşün yeşil atlas. erken bahar
vakitsiz cemreler düşürür topragima

'Ulaş Yüksel

Mavi Deniz

dallarsın öyle
belki kokum gelir burnuna
hiç bilmediğin kokum
sonra bir arasam dersin 
gözün hep telfona takılır...

sen, 
bunu, 
düşünmeye devam et canımın içi
inan, arasan bu kadar gelişmez muhabbet

bakma elimin böyle kalem tuttuğuna
susarım genellikle. yazarım...
konuşmanın bir işe yaramadığını 
anladığım günden beri
bilhassa aşkta

boşveeer, 
böyle de güzeliz 
hokka senin o güzel yüreğin
divit parmaklarım benim
nerden sürülür başka bu iz
için senin. mavi deniz

Ulaş YÜKSEL

"ben buyum" demekten vazgeçtim artık

ve korkmuyorum da bundan

bu belirsizlik, bu tanımsızlık ilkin ürküten

tüm kimliklerin üzerine sıçratan bu ince derinlik

bilginin, bilmenin esaretinden öyle hür kılan 

kabından taşan bir sevi şimdi

kendi kendine yetebilen ve

yine kendi kabına dolan

derûûûn bir sessizlik, huzur

büyük bir kedi dinginliğinde

Bu tanımsız zıtlık bu sarmal

hiçligimle doldurduğum 

bu tarifsiz heplik...

 'Ulaş Yüksel

Kimi sevsem güzelleşiyor
            Neresinden öpsem sesini 
                                                 şiir oluyor

                                               Ulaş Yüksel

Konuştuk, 
sohbet ettik
çaylar, kahveler, 
bir sürü kuru lakırdı

şöyle oturup,
bi susamadık uzuun uzun 
harf kalıbından hür adamakıllı
soyunup nesneden,
kıramadık suskunun belini 

oysa çektigim gizli hasret;
gözlerinin âmâsında yitip gitmek
sesine dokunmanın ötesinde 
buluşup hiçliğin koynunda
teninin sıcaklığında gaybolmak

yokla kendini sevgilim
illa keşfedersin sende
yitip gitmek o büyük vuslatta
hep sakladığım derin sancı
bastırılamayan bu amansız tutku
eriyip vahdetin potasinda
birliğin can suyuyla...
çelikleşmek !

Ulaş Yüksel

Gözlerinde birleşiyor bütün kara parçaları
tüm kainati gülüşünde toplayarak
Sevmeyi öğreniyorum adım adım 
esaretten ırak bu sefer ölesiye hür

Yazmam artık dedikçe 
ellerime dolaniyor inadına kalem
Kara çaliyor andacıma ki,
andacım karaladıkça ağaran tan yeri

Öyledir işte...
Nasıl çıkılır güne başkaca, aşk olmasa
Nasıl taşmaz kelam sadrından 
sevda düşerde toprağına.

Ulaş Yüksel​

İste hafif bir gün daha
Tam da modern insana yakışır yoz bir gün 

Sevgilim olmadığından mı asla !

Kedinin ulasamadıgı ciğer desen o da degil
harbiden mundar bir gün daha

Ulaş Yüksel / 14 Şubat

Soluğum kesiliyor, içim bir yangın yeri
Akıyor Alaman Çeşmesi'nden gürül gürül
doluyor avuçlarıma Nazım'ın dizeleri 
ışıklar saçarak tertemiz bir ağızdan

Akıyor bir nehir gibi insan seli
dökmek için Marmara'ya yankileri
Vedat'ın kanı nereye akar,
hangi Deniz'le devleşir bilir misin

Ulaş YÜKSEL / Unutmadık ...

Öpmek istiyorum bir kerecik 

gülen ağzından

Bozulursa bozulsun orucum 

umurum değil.

'Ulaş  Yüksel

gülüşünle atlarım bir yangının üzerinden
tutsam şifacı ellerini dönüşür taş kalbim
can verir aşk atı oracıkta da
adam akıllı sevmeyi bellerim

nefesinden bir yol bulup sevgilim
bir kerecik öpsem seni yüreğinden
heyhat, bu ne düş ey ! 
ben kendi gönlüme düşerim

 'Ulaş Yüksel​

insan nelere alışmıyor
pis alışkanlık yokluğun
kırmalı bu esareti de
kurtulmalı bundan

Ulaş Yüksel

ben yazmasam ;
tıkanır sadrıma doğan ilham 
yüzüm kararır, 
nönkörlük ettiğimi not düşer tarih 
andacım sol yanımdan verilir.

'Ulaş Yüksel

barışı istemekle 
başlattım savaşı

evvela belayı diledim hep 
bilmesemde, huzura ermek için...

ellerimin kanı 
ölümün değil !

ince düşün, 
daha ince sevgilim...

yepyeni doğumların izi 
bu kırmızı

sıcak ,
ve taze

'Ulaş

Öyle işte...
ne vakit kararsa içim,
ne zaman gam kasavet çökse 
oğullansa bi'keder na şuramda
cemaline daldığım güzeller var
kalbe cila, ruha gıda
kabımdan taşan sevi suyu ile
parlattığım gönül ayinemi

'Ulaş Yüksel

korkusuz kadınlar sevdim, 
gözleri ışık ışık hürriyet
ellerinde ekmek ve gül
dizlerinde kitap, dillerinde şiir
.
ne devrimler yaptılar ey!
yüreğimin kızıl meydanında
parlak alınlarıyla, onurlu ve dimdik
saçları karanfil kokan cesur kadınlar
.
Ulaş Yüksel
8 Mart Dünya (Emekçi)  Kadınlar Günü 

bir ateş belirdi gönlünde Âdem'in
sırrını cilalayan ustaca seyr çün 
merkep sırtında yüklü yakıtı 
tevrattan muştucu yalım. 

vuruyor çakmak taşını kamil kundakçı
yanıyor alev alev İskenderiye Kütüphanesi
ve yeni bir yapı yükseliyor içten içe 
duvarları kan ve et ve kemik kirişleri
raflarında latif saifeler
ister oku ister seyret
temeli heep, 
tavanı hiç.

Ulaş Yüksel

hep sanaydı andacıma düşen söz. taa en başından beri 
yazdıklarıma dokunmak zamanı fakat artık. bu ne kuvvetli sezgi
sihrini yitirdi çoktan kelam. gayri saçılsın gizli hazinem
bir suret giy gel artık canımın içi. nerdesin...

'Ulaş Yüksel

incir düştü öteye 
genç zeytinin dibine
kün dedi tanrı
tutuştu yağlı kandil

'Ulaş Yüksel