Alışmak Kötü, Uyanmak Zor

Kadınlar salça kaynatıyor karşı binanın bahçesinde

Kaynatıyorlar birazda ordan burdan

Rüzgar ispiyon ediyor arada, eserek balkonuma doğru

Yığıyor boşukta salınan sözcükleri kepçesine kulaklarımın

Bir kırlangıç geçiyor az üstümden çalarak ıslığını

Bense çekiyorum birbiri ardına doğan

kah hüzünlü, kah seviçli binbir duyguyu

Bal sarısı kehribar taneli tesbihimin

cam kadar berrak tanelerinden bir bir

Bir arkadaşım hediye etti geçen akşam

Hiç hoşuma gitmedi ilkin

Diyemedim fakat, hediye nede olsa

Ama, sonra, aktıkça taneleri

__________parmakalarımın arasından,

________________bin yıldır elimdeydi sanki

Tuhaf şey; ne kadar da çabuk alışıyor insan !

Ve yaşam kirli bir nehir

Hiç durulacağa benzemez

Bu kadar mı çabuk kanıksar olanı biteni

Yalanı,

________vurgunu,

__________________talanı ...

Ah birde taraf olmaz mı namerde bile bile

Kirlendikçe kirlenir asırlar boyu

Hiç durulacağa benzemez bu su

Alışmak kötü şey, uyanmak zor !

Koca bir karanlığa doğduk yetmiş dokuz güzünde

Doğduk seksene bir adım kala

Kapkara bir gece de açtık gözlerimizi dünyaya

Kör doğduk, kör büyüdük ...

Gerçek sanarak süregelen bu onulmaz karanlığı

Ulaş YÜKSEL / Alışmak Kötü Şey, Uyanmak Zor !

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.