kanat vurdu, ağdı semaya ellerin
artık yakalayamaz oldum
uzanamıyorum bunca boyuma rağmen
kendi göğümden gayrine yetmiyor
ellerin. ah ellerin bir çift martı
bir tebessüm ağzımın kenarında
öylece asılı kaldı
tuhaf ki, acıtmıyor artık bu mavi
söylesene nerden aldın bu ateşi
nedir bu parlayan gökle derya arası
bir bilsen şaşardın şu hane-i gönlümde
nasıl bir kandili yaktığını
iki mavi mesafesi
is tutmaz kendi ışkına dönmezse insan yüzünü
süzüldüğün şu gök şimdi kordon boyunca
söylesene kaç mavi eder, bir gönül
bırak bu telaşı, kaçma kendinden
bak gözlerime hiç batmış mı o güneş
kaçma artık, yoruldun, artık anla
bu gönül senin öz yurdun
Ulaş YÜKSEL
28 Kasım 2013 Perşembe
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder