otursam balkonum küpeştesine
sarkıtsam şöyle ayaklarımı aşağı
kimse görmez be 
baksana saat kaç olmuş
dokuz osuruk atıyodur şimdi
pireler uçuşuyodur kıçında
karşı yurdun bekçisinin bile
hem görse ne anasın satim
ne olur sanki peh

neyse ;
sonra kaldırsam başımı göğe
şöyle dalsam yıldızlara 
sanki ilk kez görüyormuş gibi
unutur muyum bunca acıyı
saysam yıldızları bir bir
yutkunur muyum 
on beş diyemeden

aya bak aya 
yazıktır !
daha on dördünde be

Ulaş YÜKSEL / Berkin'e