ben bahar diyorum
sen ağzımdan öpüyorsun
sarılıyorum kollarımı koltuk altlarından geçirip
göğsünün küpeştesinde bağdaş kurarak
teslim olan sen misin, yoksa ben miyim
bilmiyorum

boşver diyorum sonra
ecel yapışsa şu an yakana ne
bu senin tabiatında var
yoksa böyle baş gösterir mi
böyle tomurcuklanır mı dalında gül
murdar mı gider sevişerek ölenler
peh... ne saçma laf

Öööööööl
öl de aşktan öl be adam !
beni 
bizi sevgisizlik öldürür !

ve ben 
yıkarak bütün inançlarımı
Dayatılanı, hurafeyi, savsatayı 
kutlarım bu şöleni
çözülmez kollarım öyle sıkı
belki sonra tekrar kovar 
sonra tekrar sonra tekrar 
sonra tekrar Tanrı bizi 

dokunurum sana 
o ağacın altında 
etine toprağına coğrafyana
yine yeniden 
ilk defa keşfedercesine
ten şehrini 
beden ülkeni 

utanma !
yüreğimde duyayım 
yüreğinin gümbürtüsünü 
tutma kendini bıraaak
böylece kalalım
hiç kıpırdamadan ...
sen bir ağaç ol ben dalında aşı
nefesimle hışırdasın yaprakların
özüne yürüsün suyum
sonra birlikte toplarız geçince,
geçmesin istediğim sarholuğum
boncuk, boncuk döktüğün teri
o kutsanmış emeği

Ulaş YÜKSEL 
27.12.2014