bir yaprak daha düştü dalımdan
onca çiçiğe durmuşken tabiat
sırtsız soykasız kaldım
ondan bunca üşümem

ve fakat azaldıkcakça ben 
suyum özüme çekilir
kendi içime kıvrılır sevincim
ziyani yok ziyadesi çok

Kocaman gövedesiyle
dalıyla yaprağıyla
domur domur çiçekleriyle
na şuramda bir başına 
yepyeni bir bahar devinir

Ulaş Yüksel