ağzım karanfil kokuyor bu bahar
ve ben şekeri yeniden bıraktım 
saatte 10 km koşuyorum gündüzleri
zihnimde ne varsa döke saça
tepedeki yolu izleyerek mütemadiyen
biraz soluklanıp karşı ki köy çeşmesinde 

derken o kayalığın tepesinde
dikiyorum gözlerimi bir çocuk gibi arı
kırlangıçların doldurduğu o duraksız göğe,
kekik kokularının esrikliğinde dönüyor başım
güneş turuncuya çalarken, içimde mavi

ağzımda gıcır gıcır yepyeni bir ıslık 
ölesiye  sevişiyor akıp giden dereyle
artık hiç çalışmak istemiyor canım
dönüyorum eve gün aşırı şarkılar söylerek
keşke görebilseydi yüreğimi diyorum
bir tek, annem...
bir tek anam endişeli halimden.

Ulaş Yüksel