Eriyoruz hepimiz  
birlikte eriyememenin acı yangınıyla
Tek başınalık masallarıyla uyutarak kendimizi
kör bir inkar ile manastır kuyularında

Oysa ayıkması gerekiyor artık 
o kutsal öpücükle uyuyan güzellerimizin
ruhban mıyiz biz Aziz

ko elmayı bir kenara Havva ey, göğe döşekler serelim
gel gir koynuma ki; uzansın ellerimiz ışıyarak
Kaf u nun'a urup, mor bulutlara ağalım.

uLÂs / Vuslat-ı Azam