her gelen bu beden şehrimin 
o sevi kuyusunun başında 
biraz daha çevirdi çıkrığı derine.. 
daha derine 

ve anladım ki gerçek aşıklık; 
onlar ayrıldıktan sonra da 
bu kuyudan, bu suyu 
hala çekebiliyor olmakta gizli

nihayet  bunu da öğretti hayat 
insan olabilmenin en kutsal kaidesini
bu suyun daim kaynaması gerekliliğini

ve yıkıp bendini ol demde
ışıyan düşüncenin şavkında
taştı 
         taştı
                   taştı ...
hapsolduğu 
        sevgilinin toğrağından

ah kalbim
fersah fersah 
kaplıyor imdi alemi.aşkla
zerre ayırdetmeden.


Ulaş Yüksel