İsmini sayıklıyorum her an
Ve fakat elim varmıyor telefona
Çünkü canımın içi.. laf kalabalığı 
Konuşmaya değer her şey değersiz  
Konuştukça biz ölüyoruz ağır ağır
Lütfen gör  artık

Otur şöyle karşıma tek kelime etme 
Böyle geçsin varsın  günler sabret birazcık
Ve dağıldığı noktada ilkin can sıkan o sis
Bir de o sabah gör sen güneşi
Birlikte hiç batmayan bir güne çıkağız söz
Seyret nasıl ışıyacak ellerin ve gözlerin

İlk kez kendine şahit olmanın 
Beni ve kendini gerçekten görebilmenin sermestliğiyle 
Kırıp söz küpünü o dem sen de bu aşkla 
Tüm harflerin ötesinde bir burçta 
Kendi ağzını mühürleyeceksin
Benim dudaklarımda

Sıkıldım tüm bu aptalca akıl oyunlardan 
Sahte rollerden, tüm merasimlerden
Abuk subuk inanışlardan, iddialardan ve rituelden
Tüm bu sahtelikten ve daha bir çok seyden...
Söyle şimdi, yoksa yalnız öleceğim 
Benimle susmaya sevgilim
Belki bir ömür 

- Var mısın..


Ulaş Yüksel