gözlerinden daha derin bir orman
sesindeki mavi hiç bir gökte yok
bin yıllık bir türkü bu,
yankılanır gönlümün koyaklarında
dokunsam sermest olurum tenine bilirim
kainatın seyrine dalarım sende
sığışmış bulurum tüm kainatı
o serçe yüreğinde
hiç konuşmasan şimdi ne çıkar, öylece sussan
şiir gibi çağlamıyor mu omuz başlarından saçların
bu okuduğum metinler ne, bu kutsal levhalar
açılmamış bir kitapsın, gökten inme değil
yerden biter cevherin senin,öyle sahici
ve ben en çok onlara inanırım
elerin, mavi mürekkep ellerin...
Ulaş Yüksel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder