28 Eylül 2016 Çarşamba

görmedim alnından daha parlak güneş
gözlerinden daha derin  bir orman
sesindeki mavi hiç bir gökte yok
bin yıllık bir türkü bu,
yankılanır gönlümün koyaklarında
dokunsam sermest olurum tenine bilirim
kainatın seyrine dalarım sende 
sığışmış bulurum tüm kainatı 
o serçe yüreğinde

hiç konuşmasan şimdi ne çıkar, öylece sussan
şiir gibi çağlamıyor mu  omuz başlarından saçların 
bu okuduğum metinler ne, bu kutsal levhalar 
açılmamış bir kitapsın, gökten inme değil
yerden biter cevherin senin,öyle sahici
ve ben en çok onlara inanırım 
elerin, mavi mürekkep ellerin...

Ulaş Yüksel





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder