her gece sinsice sokağıma inen kış
sızlıyor şimdiden daha dizlerimde 
açık ara bir baharın özlemi içimde 
bir akdeniz  ülkesine mi göç etmeli
mevsim tam güze dönmeden henüz 
kış bastırmadan toplayıp tası tarağı

çare mi, çaresizlik mi bilinmez 
kendinden kaçış mı bunun adı. 
bilmiyorum ve fakat diyorum ki;
ya içindeki zemheri, ya o onulmaz titreyiş 
hangi güneş eritir ki buz kesmiş bir kalbi

derken, dehşetle yokluyor şimdi yüreğimi
bir güzelin elleri... 
öyle naif bereketli ve sıcak
dal budak çiçeklenerek iniyor ta içime 
Patlıyor tomurcuk gürül gürül
bütün azalarım bahar bahçe

Ulaş YÜKSEL / İklimler