sonra uzandım gecenin koynuna 
iki seksen, bir doksan boyumla öyle upuzun 
ama artık ben uyutuyorum geceyi  dizlerimde sallayıp
türlü türküler icat ederek, sonu ya gam, yahut bir kayıp 
nasıl bulunur ki karanlıkta kaybolanlar 
biriniz anlatıversin bunu bana 
yarası da belli olmuyor ki sarsam hani 
hep siyah akıyor karanlığın kanı
unutsakta bir çoğumuz hala akıyor 
alışılmamış bir acı var bir yerlerde 
araya onca şey girsede hala inliyor o dağ 
ve arsız beyaz adam karnını şişirmekle meşgul hala
gözkapaklarımdan ağır düşer yüreğime bunca olup duran
işte böyle arkadaş, bazan uyku tutmuyor işte
insan olanın insan yanını...

Ulaş YÜKSEL / Ben Uyuturum Geceyi (Soma)