şimdi göz kenarlarımda  bir kaç çizgi,
çırılçıplak, boylu boyunca uzanmış 
alnımın cumbasında bir çift çatıkkaş
hiçbir şey kalmadı güzel hatırlanacak 
senden bana gülümseyen hiçbir şey

anılardan acılar yontuyorum işte bak
tek yaptığım iş bu aylardır
sahi okuyor musun zaman zaman 
kara kalem çalıp karaladıklarımı evet 
eminim okuyorsun nefretini bileyleyerek

en büyük talihsizliğim 
tertemiz dogduğum o kentte kirlenmek
ve en büyük talihim yine bu olsa gerek
doğmak o balçığın içinden 
otuz yedisinde bu kez acının rahminden
kendimi yeniden var ederek 

sağol canımın içi ellerine sağlık 
nasıl da yoğurdun
ko efsaneyi bir kenara; 
kaburga kemiğiymiş Adem'in Havva 
yalan vallahi yalan, beni sen doğurdun 

Ulaş Yüksel